Ik zie ze pas als ik koffie ga drinken. Tientallen wandelende takken op de witte muren en de deur. Die zijn vast uit het hoge gras gevlucht dat ik rondom het huis aan het maaien ben. Misschien zijn het mannetjes, want die kunnen een beetje vliegen, maar het is ook mogelijk dat er vrouwtjes door de `wind´ van de maaimachine tegen de muur zijn geblazen. Mijn zoontje loopt trots: "Kijk mij eens papa!" met een wandelende tak op zijn hoofd rond. Die foto mislukt jammer genoeg.
wandelende takken zijn planteneters. Ze steken noch bijten. Hun verdediging bestaat simpelweg uit het feit dat ze op een takje lijken en daardoor door hun vijanden over het hoofd gezien worden. In hun familie zijn er ook die op een blad lijken. Die heten logischerwijs wandelend blad. De voortplanting van het insect gaat via geslachtelijke of ongeslachtelijke (parthogenese). In het laatste geval worden er alleen vrouwtjes geboren. De vrouwtjes strooien min of meer willekeurig hun eitjes rond, die op zaadjes lijken. Het kan tot een jaar duren voordat die tot leven komen.
In Europa komen wandelende takken alleen voor in de landen rond de Middellandse Zee. In Azië, Australië en Zuid-Amerika bestaat een enorme variëteit in vorm, kleur en grootte (tot wel 50 cm. lang) van het insect.
Over de hele wereld zijn clubs van verzamelaars die wandelende takken kweken, ruilen en verkopen. Ze zijn gemakkelijk in een terrarium te houden. De meeste soorten kunnen leven op een dieet van braam- of klimopblad. Men geeft de verschillende soorten een `PSG-nummer´ om de internationale communicatie te vergemakkelijken.
Onze takkenfamilie blijft de hele dag zonder zichtbare beweging zitten. De gloeiende namiddagzon, die pal op de muur staat, deert ze kennelijk niet. De volgende dag zijn ze allemaal verdwenen. Door vogels opgepikt of uit wandelen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten