In de huiskamer zitten een vrouw en een man voor de tv, een kleine donkerharige Portugese en een lange blonde Hollander: "Wil je nog thee?" Nee, dank je, ik heb nog." Op het journaal een verslag van het debat over de kortingen op de pensioenen in de Assembleia da República, het Portugese parlement.
Vertegenwoordigers van de regeringspartijen PSD (liberaal) en CDS/PP (nog een beetje meer naar rechts) verdedigen de kortingen met woorden als `solidariteit´ en `duurzaamheid´. De oppositie gaat in de aanval: De PS (sociaal-democraten) heeft het over onrechtmatig afnemen, het BE (lijkt een beetje op Groen Links) spreekt van diefstal, de communisten (CDU) van roof en staatsterrorisme. Waarop de PSD nog eens terugkomt met de beschuldiging dat de PS electoraal gewin boven het landsbelang stelt en dat zij ervoor heeft gezorgd dat Portugal in de huidige toestand verkeert. Amen.
Als iedereen zijn of haar zegje gedaan heeft, volgt de stemming, waarvan de uitslag al vast staat. De regeringspartijen hebben de meerderheid in het parlement en de afgevaardigden stemmen gedisciplineerd volgens de instructies van de partijleiding. Ongehoorzaamheid wordt zwaar bestraft.
"Het had net zo goed een andere dag kunnen zijn, een debat over een andere bezuinigings- of belastingmaatregel", denkt de man, "In de afgelopen drie jaar is het verloop steeds precies het zelfde.
Soms is er nog een extraatje: Protestkreten vanaf de publieke tribune. Vorig jaar in mei werd zelfs door een groep gepensioneerden `Grândola vila morena´, het lied van de revolutie gezongen. De tranen sprongen toen in mijn ogen en ik ben niet eens een Portugees. De tribune werd zoals gewoonlijk ontruimd en de voorzitter zei weer eens hoe ondemocratisch, ja zelfs misdadig, dit soort acties zijn. Alsof wat zich in het parlement afspeelt nog iets met democratie te maken heeft. Dat lijkt toch meer op een partijtje pingpong, waarbij maar één speler een batje heeft. Buiten het parlement zijn elke dag demonstraties. In de afgelopen twee maanden hebben politie-agenten twee keer de trappen van het parlement bestormd uit protest tegen de enorme kortingen op hun salarissen en de jarenlange promotiestop. Wil toch wat zeggen in een gezagsgetrouw land als Portugal. Maar het helpt allemaal niets. Stakingen en protestacties worden glimlachend afgedaan en de sociale partners buiten spel gezet. Door niets geremd wordt het afbraakbeleid voortgezet. Waarom heeft Portugal eigenlijk geen senaat?"...
"Wat zie jij bleek, amor, ben je niet lekker?", vraagt de vrouw.
"Por-tu-gal-lig", zegt de man zacht, "Dat is het." Dan wat harder: "Ik voel me portugallig"
"Poertucalliek, wat is dat, een ziekte?"
"Gallig, wacht even, dan pak ik m´n woordenboek. Na wat geritsel: "Bilioso, bilioso de Portugal. Nee dat slaat helemaal nergens op. Het is niet te vertalen."
"Maar heb je dan last van je gal, pijn in je buik?"
"Nee hoor, het zit in mijn hoofd. Melancólico, zo iets. Komt door het journaal, door al die journaals van de afgelopen jaren. Ik ben soms bang om het aan te zetten, bang dat ze wéér nieuwe rottigheid hebben bedacht."
"Ja, ik wordt er ook niet vrolijk van. Ik kan er soms niet van slapen. Die filios da ... Wil je nog thee?"
"Nee, dan moet ik er weer een paar keer uit vannacht. Is er geen leuke film vanavond. Zoiets als`Singing in the rain´?"
De vrouw begint te zappen.
 |
| gepensioneerden zingen `Grândola´ in het parlement |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten