Stad en land 1. Caldas de Aregos mist de boot

Vanuit mijn slaapkamerraam kan ik het bijna zien, maar er zit nog net een stukje heuvel tussen: het dorpje Caldas de Aregos. Toch is het bijna drie kwartier met de auto naar ons geliefde zwembad. Eerst een paar honderd meter naar beneden, slingerend tot aan de Douro, langs het grote hotel in aanbouw in Pala, bij Porto Antigo de brug over naar Oliveira de Douro, nog een enorme bocht langs de inham van een zijriviertje en dan hobbelen we om tien uur ´s morgens over de keien langs het grote gebouw met de thermische baden. Van boven kijken we op het zwembad. Alle parasols zijn nog gesloten, maar de deur staat open. Ik zie alleen de badmeester die watermonsters neemt. Het gemeentelijke zwembad is niet groot, maar heerlijk rustig. Daarom komen we er graag. We hadden ons erop verheugd om afgelopen zaterdag - laatste dag open dit jaar - nog een keer te gaan zwemmen, maar het onweerde en het was echt te koud.

Op 25 augustus 2005 werd in Caldas de Aregos de tweede fase van een project van drie miljoen Euro, gefinancierd door de gemeente Resende en het Instituut voor Havens en Zeetransport (IPMT) feestelijk ingewijd door de staatssecretaris van transport: Een kade van honderd meter voor het aanleggen van grote Douro cruiseschepen, een jachthaven met drijvende kaden voor tachtig pleziervaartuigen, een gebouw voor de watersportvereniging om hun boten en kano´s in op te bergen, een gemeentelijk zwembad, een multifunctionele expositieruimte en een kade aan de overkant van de rivier, bij het treinstation Aregos, voor het overzetten van toeristen en de bezoekers van de geneeskrachtige baden. In de toekomst zouden er ook nog een zwembad met strandje - het oude strandje van het dorp moest plaats maken voor de kade - aan de rivier komen, een overdekte boulevard en nog zo het een en ander.


Caldas de Aregos

Met de Unesco-kwalificatie van de Douro als wereldpatrimonium en de snelle groei van de riviercruises zag men een gouden toekomst voor het dorp: Werkgelegenheid en omzet voor de plaatselijke middenstand, de hotels, de inderhaast gebouwde langerekte gebouwen met vakantie-appartementen met winkeltjes eronder en de café´s met terrassen aan de Douro.
Er kwamen een postkantoor, een VVV-post en diverse restaurants.

Het bleek een droom, die voor de investeerders al snel in een nachtmerrie verkeerde: De cruiseschepen, als ze al aanlegden, brachten niets anders dan hun afval naar de container op de wal.
Ik heb één keer een cruiseschip zien aanleggen. De passagiers werden met een touringcar opgehaald. Terwijl het schip werd schoongemaakt, dronken de kapitein en de stuurman een kopje koffie op het terras. Daarna voer het schip weer weg.
De passagiers van de schepen geven niets uit in het dorpen langs de Douro, want alle eten en drinken aan boord is `inclusief´. Dat toeristen van boord zouden gaan om een paar nachten in zo´n dorp te logeren, bleek een onzinnig idee. Cruises zijn niet flexibel. De reis is gepland en de boot moet vol blijven.
Kortom een triest voorbeeld van een volkomen gebrek aan marketing, gecombineerd met dat wat naïve Portugese geloof in plotseling aanwaaiende rijkdom: `Groot is niet groot genoeg, want nu gaan we snel veel geld verdienen.´

de rivierkade

De appartementengebouwen staan zelfs in de tweede helft van augustus (topseizoen) praktisch leeg. De zwaluwen vinden het geweldig. Die hebben hun eigen vakantiedorp onder de dakrand gebouwd. De winkelruimtes zijn slordig leeggehaald. Door de stoffige ramen zie je drukwerk en aanmaningen op de mat, de roestige resten van een wasserette, onderdelen van een snackbarkeuken. Alleen een restaurant is nog open. Het postkantoor is opgeheven en sinds een paar weken ook de `multibanco´ (geldautomaat). In een rij onafgemaakte appartementen dringt clematis met prachtige donkerblauwe bloemen de raamopeningen binnen.
Alleen de kruidenier in het wat hoger gelegen oude dorp voert onverstoorbaar zijn negotie. Hij verkoopt bier, frisdrank, zeep, mariabiskwie en gasflessen. Maar voor maandverband moet je kilometers verder naar de apotheek in Resende.



lege vakantie-appartementen

zwaluwnesten onder de dakrand

Toch gebeurt er wel wat in Caldas de Aregos. Het badhuis met thermische baden (het water schijnt zelf syfilis te genezen) heeft kennelijk een vast cliëntele en sinds je met een watertaxi van en naar het station aan de overkant van de rivier kunt, zullen er wel klanten zijn bijgekomen.
In het zwembad is het nooit echt druk, maar in de zomermaanden toch redelijk bezet.
De watersportvereniging timmert nog het hardst aan de weg: Zij organiseert in de weekeinden kano- zeil- en moterbootregatta´s die druk bezocht worden, zodat de café´s in de zomer toch nog een behoorlijke omzet draaien.
Maar het strandje met rivierzwembad is er niet gekomen, zodat de kinderen van het dorp die het zwembad niet kunnen betalen hun handdoek maar op het rode asfalt van de hoge rivierkade moeten uitspreiden.