woensdag 17 september 2014

Van de boerderette 12. De laatste steen


Als ik niets anders te doen had, zou ik er uren naar kunnen kijken: Het schijnbaar achteloze, maar trefzekere uitkiezen van de grote steen, hijsen, dan wat kleinere stenen om hem precies recht op die daaronder te zetten en ... zakken maar. Meestal werken ze met z´n tweeën met een wat kleiner type graafmachine, maar ik heb het ze ook wel met een tweepotige scharnierende hijsinstallatie zien doen. Vakwerk, zo´n muur maken. Als je een paar uur later nog eens langskomt, is hij al weer een paar meter langer.


het professionele werk

Toch ben ik er achter gekomen dat je met wat geduld en puzzelwerk ook in je eentje een heel eind komt. Natuurlijk met kleinere stenen die je nog tillen kunt, of desnoods rollen. In het begin zoek je je een ongeluk naar de juiste steen op de juiste plaats, maar na een tijdje merk je dat dat wat minder nauw luistert dan je dacht en krijg je er vanzelf oog voor.
Het handigste is om een flinke hoeveelheid grote stenen zo uit te spreiden dat je ze goed kunt zien. Het is eigenlijk een soort memoryspel, waarbij je vorm en grootte van de stenen in je `werkgeheugen´ opslaat. Goed tegen Alzheimer en `Senior moments´:
.https://www.youtube.com/watch?v=Xv1tMioGgXI

Deze manier van muren bouwen is vriendelijk voor het milieu, want je gebruikt geen cement. De manier waarop de stenen in elkaar `grijpen´en het gewicht van met name de bovenste stenen bepalen het verband en de stevigheid van de muur. Het kost niets, aan stenen (graniet) hier geen gebrek en bovendien ruimte het lekker op: Bijna alle stenen die op het land rondzwerven en die je in de grond tegenkomt tijdens het spitten kun je in de muur verwerken. Alleen naar de laatste stenen, de dekstenen die de muur aan de bovenkant afwerken, is het wel eens zoeken.
Gereedschap heb je bijna niet nodig. Aan een steenhouwershamer (asymmetrische punt), een waterpas of een slang die daartoe dienst kan doen, een rechte lat, een paar stokken en een touwtje heb je genoeg om een pracht van een muur te bouwen. Wel zo veilig om werkschoenen met stalen neuzen en een paar stevige handschoenen te dragen. Dat laatse vergeet ik nog wel eens. Geschaafde handen en blauwe nagels zijn het resultaat.




zelf aan de slag

Het eenvoudigste is een muur voor een terras of border. Die hoeft maar aan een kant afgewerkt en vlak te zijn, want aan de andere kant wordt hij tot bovenaan met aarde bedekt. Voor een scheidingsmuur die aan beide kanten `in het zicht´ blijft gebruik je bewerkte stenen met een vaste maat (vanaf 40 cm.) of je bouwt vanaf twee kanten een dubbele muur, waarbij je de ruimte in het midden met kleine stenen opvult.

Een paar maanden geleden besloot ik om de komende tijd minstens een dag in het weekeinde aan het bouwen van muren in de tuin te besteden. De veranda staat vol met gestekte vaste planten en struiken die dit najaar nodig de grond in moeten. De eerste grote border is klaar en die aan de andere kant schiet al lekker op. Als m´n vrouw een uurtje over heeft, hakt ze ter ontspanning met plezier een paar emmers dennenschors in stukken om ze af te dekken. Dat scheelt een hoop gewied. Eens kijken wie van ons het eerste klaar is.

de borders






Geen opmerkingen:

Een reactie posten