Wat moest die steen nou in de moestuin naast de aardappelen? Ik wilde mijn zoontje al ter verantwoording roepen, maar toen ik hem oppakte leek het wel een stuk rubber. Tijd om mijn bril op te zetten: Een pad! Zo groot als een softbal met een dikke kop en korte pootjes en zo grijs als een brok graniet. Ze bewoog zich niet en de spleetvormige oogjes keken me uitdrukkingsloos aan. Ik dacht even dat het een invasieve soort uit Azië was. De taxichauffeur vertelde een paar weken geleden dat hij op weg naar mijn huis nog net een pad, zo groot als een konijn, had kunnen ontwijken (maar die heeft wel meer sterke verhalen). Het reptielen- en amfibieënboekje gaf uitsluitsel: Een doodgewone gewone pad (Bufo bufo) en een vrouwtje, want alleen die worden zo groot.
Ik zette het dier onder de aardappelplanten om haar goede werken voort te zetten. De pad lust geen groente, maar ze eet alles wat daar een aanval op doet (behalve konijnen en muizen natuurlijk): duizendpoten, kevers, vlinders (rupsen), naaktslakken en wormen. Zelf moet ze oppassen voor slangen, otters, wezels en vooral roofvogels zoals de arenden en haviken die hier de hele dag boven ons hoofd zweven. Het dier opereert voornamelijk ´s nachts en het liefst in een beetje vochtige omgeving. Daarom was het vreemd dat ze daar op een zondagmiddag in het zonnetje zat. Misschien had een van onze katten haar aan het schrikken gemaakt.
De gewone pad komt voor in heel Europa, behalve in de meest noordelijke landen, maar ook in China en Japan en Noord-Afrika. In Portugal kun je hem vanaf zeeniveau tot 1870 meter hoogte in de Serra da Estrela vinden, vooral in agrarische gebieden, bergachtige zone`s en loofbossen. Voor de voortplanting heeft hij water, een poel, meertje of een grote watertank nodig en er worden soms heel wat kilometers afgelegd om op dezelfde plek als de voorgaande jaren te komen. Ter plaatse wordt flink geconcurreerd tussen de mannetjes die een roepgeluid maken dat nog het meeste lijkt op het heen en weer bewegen van een deur met roestige scharnieren. De vrouwtjes produceren een gelatineachtige dril met 2000 tot 8000 eieren en daar komen larven uit die sterk op kikkervisjes lijken. Na een tijdje groeien de pootjes, verdwijnt de staart en dan is de cirkel weer rond. Een pad leeft normaal gesproken 7 tot 10 jaar, maar er gaan wel verhalen over padden die 30 jaar oud worden. Die zullen wel op een bezemsteel door het bos vliegen.
Een van de aardigste Portugese kinderliedjes vind ik `Eu vi um sapo´(Ik zag een pad). Mijn zoontje had dat op een cd en ik heb het zo vaak moeten horen dat het mijn oren uitkwam. Nu hij elf is en hij dat soort muziek ver beneden zijn stand vindt, heb ik natuurlijk weer heimwee naar die periode. Zo gaat dat met ouders. Deze lijkt het meest op de versie waar hij naar luisterde en het was niet moeilijk om het lied te vertalen. Voor degenen die de video niet kunnen openen: https://www.youtube.com/watch?v=OGPW5Ktns_0
Geen opmerkingen:
Een reactie posten